De twee Timoteüsbrieven worden samen met de brief aan Titus wel gerekend tot de zogenaamde pastorale brieven. Dit is niet zonder reden hoewel in de andere brieven van Paulus ook pastorale elementen aanwezig zijn. We leren in deze brieven veel van de instructies die Paulus geeft aan zijn ‘waar kind in het geloof’ Timoteüs. Timoteüs, van nature geen assertieve persoonlijkheid moet orde op zaken stellen in de gemeente te Efeze omdat dwaalleringen deze gemeente bedreigen, in de eerste brief is dit vooral het leidende thema. De tweede brief is een paar jaar later geschreven en de situatie is nu veranderd in die zin dat Paulus nu gevangen zit in Rome en dat hij weet dat zijn einde nabij is. Dit geeft aan deze brief een speciaal accent en hoewel hij nu vrij eenzaam is kan hij met voldoening op zijn leven terugkijken. Hij schrijft nu de bekende woorden: ‘Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb mijn loop ten einde gebracht, ik heb het geloof behouden’ (2 Tim. 4:7).
De beide brieven zijn voor elke geestelijke werker een bijzondere stimulans om, ondanks moelijke omstandigheden, vol te houden en de taak die de Heer hem/haar gegeven heeft ernstig te nemen.
Ook uit deze brieven is mij gebleken dat het niet altijd eenvoudig is om te begrijpen wat Paulus bedoelde te zeggen (2 Pet. 3:16). Verschillende commentaren geven vaak verschillende uitleggingen. Voor wat we werkelijk als geestelijk voedsel nodig hebben, is dit meestal niet van belang.
Deze studie, die over de tweede brief gaat, is oorspronkelijk geschreven in 2012 en later aangepast aan de zes bijbelstudies die gedurende de periode september 2015-november 2015 in de Pinkstergemeente Morgenstond te Zoetermeer zijn gegeven.
Zoetermeer, december 2015